Dr Süiviggeli het vilecht vor öppe 160 Johre z Söuze gläbt. Wüu si Vatter Süihirt gsi isch, het men em Bueb denn da Name aghängkt. Dr Viggeli het im Taglohn gschaffet bi de, grosse Buuze, und si Frou ou. So hei die zwöi rächt und schlächt vo dr Hang is Muu chonne läbe, ohni grossi Gümp z mache. 

Im Süiviggeli si Vetter Jörg isch dr Summer uus Senn gsi ufem Autrüttibärg. I de Huustegen einisch hed er em Viggi dr Uftrag gäs, er cönnt go nocheluege, öb ufem Sennbärg oobe no aus i dr Ornig sig. Für das het er dr Viggeli nit zwöimou müesse heisse. Am Karfritig, nochem Morge gottesdienscht, isch dää uszooge. Es isch e Brachtstag gsi, wie säute am ene Karfritig. D Schbiegu- meisi hei ires "Zit isch do" pfiffe. Ne Heeregääger het tschä- deret. Die erschte Veieli hei güggelet am sunnige Rain, und usem Houz hei d Geisseglöggli glüüchtet. Em Viggeli ischs wohl gsi, wie em Güggu uf em Mischt. 

Bim Sennhuus uf em Autrüttibärg isch aus no am rächte Fläck gsi. Vom Heu und Houz het nüt gfäut. Dr Schnee rings ums Huus isch ewägg gsi bis anes baar dräckigi Fläären am Peterlischwang ääne, und s Gras het bigopplige scho afo drücke. Dr Viggeli het Freud gha, sim Vetter so guete Bricht chönne z bringe, und hed si rüschtig ufe..Heiwääg gmacht. Jetz woner zum Aengpass chunnt bim Bettleschloss, gseht er dört rächts ufeme Föusebördli ne chliine Heer schdoh, ürnähm, aber autvätterisch agleit. Dä macht es wunderlichs Gsicht, winkt aber em Viggeli hääre und dütet ufene Wanne, wo zfuessete vorannem am Boode schdoht. Die Chornwanne isch ghuuftig gfüut mit glitzerige Goudschdückli, grad wie früsch us dr Schdanzmaschine. No einisch winkt der vürnähm Schlossheer, macht aber derzue ne Mouggere, wie wen er ine suure Houzöpfu bisse hät. Is Süiviggelis Bruschd hei der Gluschd nom Goud und d Angscht vorem Schlossheer afo Seili zieh. Söui? - Söui nid? Schliesslich .. het dr Angschdhaas doch Oberhang überchoo. Dr Viggeli het si gchert und isch dervoo pächiert, dr Wääg ab, wie wenn e wüetige Muni hingerem wär. Woner troued het, no einisch über d Achsle zrugg z schile, hed dr bannet Schlossheer beid Füüscht gmacht hingerannem noo, und d Ouge hei gfunklet wie zwo Glüet. Jetz hed dr Viggeli erscht rächt d Finke gchlopfet und isch fasch aus im Trab über d Burgmatt und d Bettle Aumed ab heizue gschuenet. 

No ganz im Gusu und bachnass vor Schweiss hed er sir Frou brichtet, was em passiert sig. Aber wou, do isch er nid guet achoo! Die het em wüescht d Lüüs abegschdräut, woner verzout het, wiener drvoo gschbrunge sig und nidemou es Hämpfeli vo däm vile, vile Goud heibrocht heig. 

Johr für Johr, bi jedem Wätter, het druuf dr Süiviggeli amene Karfritig dr Wäg ufe Bettlebärg müessen unger d Füess nää. Aber dr Schlossheer mit dr Chornwanne vou Goudschdückli het er nie meh gseh.